13 juni 2019

We wagen nog maar weer een poging naar de Dreiländerblick. De lucht is staalblauw en er is bijna geen wind. Het is opnieuw extreem rustig als we de route rijden. Het zijn hier allemaal hele goede wegen en ook goed bewegwijzerd. In het boekje van de Kärnten Card staat dat we hier te maken hebben met een cabinelift. Is een schrijffout volgens de liftbediende. We hebben te maken met een dreisessel lift. En een hele lange . De tocht omhoog duurt ruim een kwartier. Het hoogst genummerde bakje dat we zien draagt nummer 131. Wij slagen er nog wel in om in een stoeltjeslift te gaan zitten, maar onze gehandicapte buurman van de camping staat als hij op ons aanraden een uurtje later staat te wachten op een cabinelift natuurlijk voor Jan met de korte achternaam. Gelukkig lukt het hem op Gerlitzen wel. Alhoewel het boven blijkt dat hij de verkeerde banden heeft gemonteerd op de rolstoel.
Wij hebben een geweldige dag. Het is erg helder boven en de omgeving is ook wonderschoon. Je kunt hier vanuit het liftstation klimmen naar het echte drielandenpunt. En dat is een hele opgave, maar het lukt ons wel. En de inspanningen zijn het ruimschoots waard. Een prachtige tocht. We drinken nog even iets op het bergstation en dalen dan weer af met de lift. Misschien moeten we ons daar een klein beetje voor schamen. We troffen op de top een echtpaar uit Australie. We schatten hen minimaal achter in de zeventig, misschien wel voor in de tachtig. Ze hadden de top beklommen vanuit Slovenie en waren al vier uur onderweg. Ze wisten naar beneden een short Cut, maar het zou zeker nog een paar uur vergen om weer beneden te komen. Ongelooflijk toch. Even ongelooflijk is het om te zien hoe een Duits stel op mountainbikes een zeer steil paadje van nog geen halve meter breed het bos in duikt. Het meisje vertelde dat ze geen idee hadden waar het pad heen voerde maar dat zagen ze onderweg wel.
De thermometer tikt de 32 graden weer aan als we naar de camping rijden. We gaan meteen lekker afkoelen in het zwembad. Na het avondeten halen we de zij- en voorstukken uit de voortent. Morgen de voortent verder afbreken en dan zaterdagmorgen zo vroeg mogelijk vertrekken. Zoals de situatie rond ons nu is, moet het lukken om met de caravan van de camping te komen. Toch mooi zo’n camping zonder afgebakende plaatsen. Iedereen zet alles zo maar neer

12 juni 2019

Tot onze eigen verbazing stappen we zo fris als een hoentje uit bed. Na het ontbijt gaan we eerst de auto wassen in een dorpje verderop. Met deze fonkelende auto gaan we op weg naar die Dreiländereck bij Arnoldstein. Als we halverwege zijn, zien we dat er toch wat laaghangende bewolking rond de top hangt. We gaan terug naar de camping en besluiten er na goed overleg een rustdag van te maken. Om een uur of vier trekt er een verkoeling brengende onweersbui over. Na een uurtje is het voorbij en kunnen we weer heerlijk buiten eten. Na het eten gaan we een stukje fietsen door de weilanden achter het dorp.

11 juni 2019

We zijn er weer vroeg bij. Tegen 6 uur is de wasmachine gevuld. Om een uur of acht halen we hem weer leeg en hangen de was te drogen.
Het is rustig weer met een ietwat nevelige aanblik. De temperatuur blijft echter vrij goed dus we besluiten maar weer eens richting bergen te gaan. Vandaag gaan we richting Petzen Bergbahnen. Dit ligt in het uiterste zuidoosten van Oostenrijk, vrijwel op de grens met Slovenië. Het is een rustige route door een opnieuw prachtige omgeving. Hoe verder we komen, hoe stiller het wordt op de weg. We vrezen lange tijd dat we de enige bezoekers zullen zijn. Zo erg is het niet, maar het houdt niet over. Er zijn wat mountainbikers en een enkele wandelaar zoals wij. Aan de buitenkant van de gondels zijn beugels bevestigd waaraan de fietsen worden opgehangen. Aan de oerkreten van de terugkerende fietsers is te merken dat het een sensationele afdaling is. De afdaling is bijna 8 km lang en vrij steil. Zoals al genoemd is er slechts een enkele wandelaar boven. De berghutten zijn dan ook gesloten. Na een korte wandeling dalen we weer af naar de auto. We besluiten op de bonnefooi maar eens wat te gaan rijden. Via allerhande smalle wegen komen we via de Turnersee uiteindelijk bij de Klopeinder See. Hier is bijna geen parkeerruimte te vinden. Het dorpje houdt uiteindelijk ook niet over. Op een terras pakken we even een versnapering en gaan dan langzaam maar zeker richting camping. Inmiddels is de klap die wel moest volgen op het zeer hete weer van de laatste dagen wel uitgedeeld. Het regent. Gelukkig heeft een behulpzame buurvrouw de was voor ons binnengehaald.
’s Avonds wordt door de camping een gezellige avond aangeboden. We hebben geen idee wat dit inhoudt, maar we laten ons graag verrassen. Als om kwart over zes de eerste groepen zich richting terras begeven en we worden opgehaald door onze achterburen sluiten we ons maar aan. We krijgen een varkenslapje met rijst een een lekkere saus. Op de tafels staan witte en rode wijn klaar en de campingeigenaar loopt voortdurend grote pullen bier uit te delen. Het wordt helemaal gezellig wanneer een tweetal muzikanten de ene na de andere schlager ten gehore brengt. We haken natuurlijk allemaal in als het stadje Kufstein bij ons in Tirol wordt aangedaan. We genieten. Tijdens het gehele samenzijn dondert en bliksemt het dat het een lust is. En zware regenbuien blijven voortdurend vallen.
Waarschijnlijk was er toch iets mis met het eten want ik ben aan het eind van de avond niet geheel en al fit te noemen.

10 juni 2019

De Pinkstermaandag begint ietwat bewolkt. Maar wel ernstig warm. Omstreeks 10 uur is het al 25 C. En vrij drukkend. We zijn hier nu al een dag of 10 maar hebben nog niet echt aan een meer gezeten. We gaan dus maar even een tochtje maken. Eerst even tanken. Diesel kost hier € 1,123. Daar kun je hem dus wel vol voor gooien. We rijden eerst naar Velden aan de Wörthersee. Dit is toch wel een beetje het mondaine middelpunt van Karinthië. Porsches, Lamborghini’s, Rolls Royce en vooral Ferrari’s trekken in een lange rij voorbij. Saakje vraagt zich al af of we misschien toestemming hadden moeten vragen om met onze Benz de stad in te mogen. Als we staan te kijken komt er een buitensporige Ferrari voorbij rijden. De bestuurder geeft eventjes gas. We staan er zeker 25 meter van af maar we voelen de grond trillen. Het lijkt alsof het water plotseling hoger tegen de kaden klotst. Machtig.
Ons volgende doel is de Faaker See. Hier is het erg druk. Maar zo hoorden wij. Dit gebeurt wel Vaker. We rijden naar de aanleg steiger van de veerboot op de Ossiacher See. We willen toch nog een poging wagen. We zijn niet echt op tijd. De volgende afvaart is over ruim 5 kwartier. We gaan via de weg rondom het meer richting camping. We rijden door een geweldige mooie omgeving. In een dorpje zien we plotseling een pizzeria. Deze kans kunnen we niet laten lopen. Saakje wat sla met in spek gewikkelde gebraden schapenkaas en ik een heerlijke pizza met veel extra aglio. Heerlijk.
We zijn tegen half vijf weer op de camping. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 32,5 Gr. C. En de verwachting is dat we vanaf morgen de eerste drie dagen 34 graden krijgen. Dus maar weer de bergen in.
Ik zie dat Easterlittens de bond in Franeker wint. Ik denk dat ik bijna even oud ben als die Pier Piersma. Dus van de winter maar wat trainen en dan maar zien of ik 50 jaar na de gedenkwaardige finale alsnog de bond kan winnen

9 juni 2019

Het is zondag. Ook nog wel Pinksterzondag. Dus houden we een rustdag. Denken we. Om een uur of elf besluiten we om toch maar een eindje te gaan fietsen. We rijden langs de Drau richting Ferlach. Onderweg stuiten we onverwachts op een mooi zwemmeer. De Kirschentheuer Badesee. Werkelijke een plaatje. Het ligt zo ongeveer op de grens tussen Oostenrijk en Slovenië. Het is er gezellig druk en we eten even een appeltje op een bankje. Na een half uur fietsen we weer verder. We belanden op enig moment op de route naar de Loiblpas. In Unterbergen nemen we op een terras een flesje fris en een stuk overheerlijke taart. Hierna gaan we op zoek naar de terugweg. Na het nodige rondvragen belanden we uiteindelijk weer op het fietspad richting camping.
Het is inmiddels weer geweldig warm geworden en we zwemmen allebeide in het zwembad. En daarna de rust die we ons hadden voorgenomen. Op de televisie zien we Nadal voor de 12e keer Roland Garros winnen. Exceptioneel talent op gravel. Vanavond maar eens zien of Nederland de Nations league kan winnen. Toernooi van niks, maar als je meedoet moet je het toch ook maar winnen

8 juni 2019

Soms maak je plannen en meestal komen die niet uit. Dat is wel weer even een constatering om mee te beginnen toch. We wilden vandaag maar eens een boottochtje op de Ossiacher See maken. Als we die kant oprijden werkt de navigatie plotseling niet. Er is geen satelliet te vinden. Dus we stoppen op een raststatte en zoeken of er ook een Mercedes dealer in de buurt zit. Jawel, twee zelfs. Beide gesloten op zaterdag, dus daar kunnen we op dit moment niet het allermeeste mee. Als we de auto weer starten hebben we plotseling weer 9 satellieten tot onze beschikking. De door ons gewenste boot zullen we niet meer halen, vooral niet als we die kant oprijden en de weg vrij ernstig vol staat. Gelukkig kunnen we net voor de opstopping afslaan en belanden we bij de kabelbaan naar Gerlitzen. Deze gaat in twee etappes naar ruim 1900 meter. eerst in een eitje en dan met een stoeltjeslift verder. Het is er ronduit prachtig. We besluiten om terug te wandelen naar het mittelstation. Volgens iedereen een “leichte”afdaling en het moet volgens de richtingaanwijzers in een uur en een kwartier te doen zijn. Het is een mooie wandeling en als we bijna 2 en een half uur later beneden zijn voelen we ons ook beslist trots. Het is overigens 32 graden als we beneden zijn. Een perfect staaltje van hoe ver het was en hoe heet, maar dan niet in de Haarlemmer hout. We gaan rustig terug en zijn tegen 5 uur weer op de camping. Deze is beslist een beetje aan het vollopen. En jammer genoeg met steeds meer hondenliefhebbers. Rechts voor ons staat een Duitse patser met een hele zware 4 x 4 Mercedes camper voor offroad kamperen. Dus wat die op onze lieflijke camping te zoeken heeft zal altijd een raadsel blijven. En al helemaal wat hij moet met de grote vechthondachtige die hij bij zich heeft. Toen dit monster zich vrij ernstig grommend richting mij keerde heb ik even op rustige toon tegen zijn baas gezegd dat hij op moest flikkeren met die k*thond. En hoewel het vloeiend Nederlands was heeft zelfs de hond het begrepen. Hij gromt al als ik met mijn ogen knipper. Links van ons staan Duitsers met twee border Collies. Nash en Sid echter maken je soms aan het twijfelen of je echt geen hond wilt. Zie opferhelfer-nash.de voor meer bijzonderheden. Even verderop staat een dame met drie border collies in een shetland uitvoering. Klein gefokt dus. Zelf is ze ook niet groot, dus dat komt alleraardigst uit. En nu is er iets ernstigs misgegaan. Er is niemand met 4 honden. Wel met 5 en ook nog eens geen kleintjes. Een Italiaans gezin, man, vrouw en een dochter van 4 jaar laten zich vergezellen door 4 cane brevesi – een soort appenzeller maar dan enkele maten groter met daarbij nog een onbestemd type keffer. Het is een hobby vertelt de overigens zeker niet onaardige Italiaanse mij. Ze zijn op weg naar grote bijeenkomst van dit type honden in het Bodental. Morgen weer weg dus. Er vertrekken morgen nog meer mensen. Ook de eigenaren van Nash en Sid. Daarom wilden ze vandaag nogmaals een poging ondernemen om de Klagenfurter Hütte te bereiken. Deswegen die ganze nachmittag im Unfall Krankenhaus in Klagenfurt durchgebracht. Warscheinlich gerissene Bände. Poging niet gelukt dus. Voet in het gips en over een weekje rust maar naar het ziekenhuis in Torgau. (hier aan de Elbe kwamen in 1945 de Amerikanen en de Russen elkaar tegen, waarbij de volledige nederlaag van Duitsland een feit was. Zo is iedereen weer op de hoogte en gaan we morgen verder vakantie vieren.

7 juni 2019

Op advies van onze Duitse buren gaan we vandaag richting het Baerental om vanuit daar te gaan wandelen richting de Klagenfurter Huette. De tocht richting het startpunt is ronduit geweldig. Hele smalle soms steile weggetjes langs een prachtig snel stromend beekje. Maar op ongeveer 3 kilometer van het beoogde startpunt van onze wandeltocht wordt de weg toch wel erg steil en smal en wat ook niet onbelangrijk is: “het asfalt is plotseling vervangen door redelijke keien die ook nog vrij los liggen”. Wij keren wanneer het mogelijk is. Wij gaan richting het Bodental. Daar moet je volgens de overlevering ook vrij goed kunnen wandelen. Het is even zoeken, maar vlak voor de Sloveense grens kunnen we toch een zijweggetje in. Opnieuw een betoverend landschap. Op het eerste punt waar we fout kunnen rijden doen we dit ook feilloos meteen. Een allervriendelijkste gastvrouw van Gasthof Lausegger weet ons weer op het juiste pad te krijgen en we belanden vanaf een parkeerplaats bij een Bauernhof op een mooie wandelroute. Bij de ingang van het wandelpad wordt gewaarschuwd voor beren, die vanuit Slovenie en Kroatie de laatste jaren Karinthie binnen komen. We hebben er geen kunnen vinden. We wandelen naar de sprookjesweide, die ook inderdaad heel erg mooi is. We lunchen even bij Gasthof Bodenbauer waarbij een meer dan 400 jaar oude Linde staat. De takken links op de foto hierboven zijn van deze boom We gaan vervolgens richting camping. Tegen drie uur zijn we terug. Het onvermijdelijke geschiedt: Federer is op gravel niet opgewassen tegen een geweldige Nadal. Volgend jaar beter.
Tot onze eigen verbijstering vinden we onszelf even later terug in het campingzwembad. Nog niet helemaal onze favoriete temperatuur, maar het is uit te houden.

6 juni 2019

Na de koffie vertrekken we naar de Goldeckstrasse. Deze ligt in de buurt van Spittal, dus het is eerst wel even een uurtje rijden. Voordeel hiervan is dat je ook een uur lang kunt genieten van alle prachtige uitzichten. De navigatie stuurt ons de laatste 10 km over allerlei kleine binnenweggetjes. Dit maakt de tocht alleen maar mooier.
De tocht naar de top van de Goldeck die op 1900 meter ligt is een belevenis op zich. Je waant je soms alleen op de wereld zo rustig is het overal. Op de laatste parkeerplaats zetten we de auto neer en gaan een stuk wandelen. Het is opnieuw heerlijk weer en we genieten volop van de immense stilte en ruimte van de prachtige bergwereld. We zijn bijna anderhalf uur onderweg geweest als we weer bij de auto aankomen. Natuurlijk niets vergeleken bij de vele uren durende tochten die iedereen op de camping maakt. Maar als je bedenkt dat het nog geen 2 1/2 maand geleden is dat Saakje haar nieuwe heup heeft gekregen, mogen we best een beetje trots zijn.
’s avonds eten we even het dagmenu in het restaurant. Piccata Milanese met soep en sla voor € 11. Best genoeg

5 juni 2019

Opnieuw een stralende dag. En we zijn verschrikkelijk vroeg op. Om half zes zijn we beide klaar wakker en omdat gisteren de wasmachines beide de gehele dag vol waren besluiten we om nu te gaan wassen. Dus op dit vroege uur staan we al was in een machine te proppen en om kwart voor 7 halen we het er weer uit. We besluiten toch nog even te gaan liggen en het is al ruim over half negen als we weer ontwaken. Het koelt op deze hoogte ’s nachts heerlijk af. We zitten op bijna 600 meter.
Op de camping blijft het een komen en gaan van vooral campers. Deze blijven veelal hooguit twee dagen. Ik denk dat de camping gemiddeld voor ongeveer 40% vol staat. Dat percentage zal tegen het weekend wel oplopen i.v.m. de PInksterdagen. We zullen het wel zien.
Na de koffie stappen we op de fiets richting St. Jakob. We fietsen natuurlijk weer langs de Drau. In St. Jakob nog even gevraagd of Reinder ook thuis was, maar die kenden ze niet. Bij een restaurant onderweg nemen we een cappuccino mit Torte en tegen een uur of drie zijn we weer op de camping. We gaan weer lekker zitten te lezen en maken alvast plannen voor morgen. We gaan niet zover hier vandaan de bergen in. Richting Klagenfurter Hütte. Dit gaat mooi richting 2000 meter dus een hele klim

4 juni 2019

Vandaag gaan we de Kärntencard voor het eerst gebruiken. We doen de Villacher Alpenstrasse. We wisten eigenlijk niet of we die 5 jaar geleden ook gedaan hadden. Na de nodige opschudding bij de entree – ik had mijn beurs met de card achter in de auto liggen – weten we binnen 5 minuten dat we hem al wel gedaan hadden. Vorige keer was de Oostenrijkse Olympische schansspringselectie hier aan het trainen. Nu is het rustig. We bekijken onderweg de nodige fraaie uitzichten en gaan op de top een stukje wandelen. Saakje haar schoenen bevallen geweldig. We nemen samen een zeer lekkere Kärntner Brettlejause en dalen dan weer af naar de camping. We hadden van bovenaf ontdekt dat richting zuiden toch een paar zwarte onweerswolken aan het opbouwen waren. Daarom gaan we snel die kant op. Gelukkig is alles nog droog en het is ook weer heerlijk warm.
We zitten lekker wat in de schaduw en tussendoor zien we Federer in vier sets van Wawrinka winnen. Wat is het leven toch prachtig.

03 juni 2019

Vandaag in principe een rustdag. Alleen zitten Saakje haar bergschoenen niet helemaal lekker. Hebben ze ook nooit gedaan hoor ik nu. Dus rijden we maar weer naar Klagenfurt. Bij dezelfde sportwinkel waar ik van de week mijn nieuwe schoenen heb gekocht slagen we ook wonderwel voor Saakje. Dus nu kunnen we voortaan de bergen wel in. We nemen even een spritz op een terras en vermaken ons verder wel wat met lezen en het doen van inkopen. We gaan langs het Gemeindeamt om de Kärntencard te kopen. Hiermee kun je gratis of met korting in talrijke attracties en bergbanen etc. Vanavond hebben we amerikaanse BBQ op de camping. Wordt ernstig gezellig vrezen we met grote vreze. Het komt inderdaad niet echt los. Er doen in totaal een stuk of 15 echtparen mee. Tien daarvan kennen elkaar al een tig aantal jaren van de camping. verder zijn er Duitsers die bij elkaar klitten en zo blijven wij over apart met een ouder Zwitsers echtpaar. Heel leuk mee gepraat en we hebben overigens ook heerlijk gegeten. Dus best aardig zonder dat het een feestje werd.

02 juni 2019

Het begint een beetje te vervelen maar de zon schijnt ook vanmorgen. We ontbijten met cracckers en beschuiten. Een kleine communicatiefout tussen ons beiden heeft er toe geleid dat ik geen broodjes had besteld. Jammer.
Na de koffie stappen we op de fiets en rijden langs de Drau Radweg richting Ferlach. Een mooie tocht langs een toch wel erg brede rivier. Hier en daar eens even op een bankje en het loopt al tegen drie uur als we weer op de camping zijn. We overwegen heel even om te gaan zwemmen. Een test met de grote teen doet ons besluiten om het bad te kans te geven nog een graad of 5 warmer te worden. Tegen 6 uur steekt er plotseling een harde wind op en er vallen een paar druppels water. Wijs geworden door onze ervaringen in Hermagor 1987 doen ons besluiten de voorstukken van de tent er maar in te ritsen en de stormbanden te monteren. Als dit gebeurd is, schijnt de zon weer een is het windstil. Vandaag was een heerlijk rustige dag. Morgen maar weer verder zien.

01 juni 2019

Als de voortekenen niet bedriegen kan het vandaag wel eens een fantastische dag worden. Een enkel wit wolkje en voor de rest hemelsblauwe luchten. We gaan vandaag een tochtje maken naar Slovenië. Om de grote drukte een beetje te vermijden gaan we via de Loiblpas. Die is niet zover van hier en het is hooguit 10 kilometer om. Het is een mooie route door een prachtig gebied. Vlak voor Bled wordt het wel een beetje drukker en is het gedurende een kwartiertje filerijden. Hoe anders was het 33 jaar geleden toen we hier met de jongens waren. Toen konden we ongestoord tot aan het meer doorrijden. Nu is het zoeken om een parkeerplaatsje. Tot onze verbijstering vinden we dit op nog geen 100 meter van het meer. Het wemelt van de toeristen. Veel Chinezen en Japanners. We rijden verder naar het meer van Bohinj. Dit moet volgens de verhalen een van de mooiste meren van Slovenie zijn. Is mooi, maar er is helemaal niets te beleven. We lunchen er even en gaan dan verder naar Vogel Mountain. Een berg met prachtig uitzicht over de omgeving. Via een gondel gaan we naar ruim 1700 meter. We wandelen op de skipistes en genieten van het uitzicht.
Omstreeks half zes zijn we terug op de camping. We gaan er om 9.00 uur voor zitten om de finale van de championsleague te bekijken. Saakje haakt na een kwartiertje af. Ik vlak voor de rust. Triest dat Ajax hier niet staat. Dit is toch wel een bedroevend niveau.

31 mei 2019

Het is gelukkig droog en vriendelijker weer als we vanmorgen de caravan verlaten. Een nacht met hindernissen. Om 2 uur meldt Minne vol trots dat ze zijn geland. Geweldig. Maar hij hoeft mij er de volgende niet weer voor wakker te maken. Het duurt even voordat we weer slapen. Om half zeven appt Tjerkje dat ze blij is met Minnes bericht.
Het lijkt ons alleraardigst om vandaag eens een poging te wagen om een stukje te wandelen. De bergschoenen staan waarschijnlijk nog in de garage. Dus op naar Klagenfurt om nieuwe te kopen. Een ritje van dik 20 km door een mooi gebied. Het lukt ons uiteindelijk om een sport winkel en ook nog een paar goede schoenen te vinden.
Het is al over 14.00 uur als we weer op de camping komen. Tijd om de voortent op te zetten en vervolgens gaan we een stukje fietsen.
Een heerlijke rustige dag. Morgen maar weer eens zien.

30 mei 2019

We zijn om kwart over 5 allebei klaar wakker. Uitgerust en wel rijden we om precies 6 uur de Autobahn weer op. Tip voor iedereen. Op Hemelvaartsdag rijden er in Duitsland geen vrachtwagens. En dat scheelt vooral met de caravan een slok op de borrel. We zijn nog nooit zo gemakkelijk rond München gereden. Het is niet zulk mooi weer als gisteren. Het is bewolkt en hier en daar een beetje mistig. Tussen de afslag Rosenheim en Salzburg begint de weg toch redelijk snel vol te lopen. Vreemd dat deze weg nog steeds maar vierbaans is. Gelukkig blijft het wel steeds in beweging. Het gaat opnieuw boven verwachting en het is nog maar net na het middaguur als we onze bestemming bereiken. Camping Juritz in Freistritz in Rosental. Het regent. En dat biedt een vrij trieste aanblik. En zo horen we later: “het regent al vanaf maandag onafgebroken”
Als we een goede plek hebben gevonden moeten we even een rondje tussen wat bomen en caravans door maken. En daar gaat het mis. De auto slipt alle kanten uit en op enig moment wil het geheel niet meer voor of achteruit. Na een half uurtje wrikken en scheuren aan de van de trekhaak gehaald caravan hebben we hem dusdanig gedraaid, dat de wielen weer een beetje grip hebben. De auto er weer voor en daar gaan we weer. Het is al bijna half twee als het spul te plak staat. We geven ons rustig neer. Morgen hopelijk droog en zonnig

29 mei 2019

Uitgezonderd de luid zingende vogels ligt Marsum nog te slapen als we om 5 minuten voor half zeven de oprit afrijden. Het is prachtig stil weer en de zon schijnt. Allemaal goede voortekenen. We hebben gistervond laat in onze onmetelijke wijsheid besloten om via Kassel te rijden. Dit betekent natuurlijk dat we tussen Reine en Halle nog een stukje tweebaansweg hebben. Maar dat zal hopelijk wel mee vallen. Niet dus. Het is erg druk, dus het schiet niet echt op. Eenmaal voorbij Bielefeld valt de drukte alleszins mee. Totdat de baustellen beginnen. En dat zijn er nogal wat. Onze TomTom heeft zeker 25 keer verteld dat de route problemen kent en dat er geen alternatieve routes voorhanden zijn. Tussen deze berichten door weten we toch aardig kilometers te maken. We waren van plan om in de buurt van Nürnberg een camping te zoeken om te overnachten. Als we hier zijn is het nog niet eens half vijf. We zetten door. Tegen 6 uur bereiken we camping Bauern Keller in Greding. Deze ligt vlak aan de weg en je kunt er uitstekend eten. Tegen negen uur gaan we op bed en slapen vrijwel meteen in.